همه چیز با کتاب " سفرت به خیر اما..." محمد رضا بایرامی شروع شد. بعد از ظهر بود که کتاب را برداشتم و می خواستم 50 صفحه ای را از آن بخوانم. اینقدر جذب کتاب شدم که تا نیمه شب بیدار ماندم و کتاب را تمام کردم. وقتی تمام شد باز هم دلم می خواست کتابی شبیه آن بخوانم. از آن روز به بعد روزی یک کتاب می خواندم. بیشتر رمان می خواندم تا یک روزه تمام بشود. هر کتابی که می خواندم مختصری هم راجع به آن می نوشتم. از آن روز پنج ماهی می گذرد و هنوز از اینکه روزی یک کتاب بخوانم خسته نشده ام. حتی شوق من به کتاب خوانی بیشتر هم شده است. 

دیروز کتاب تولستوی و مبل بنفش را خواندم. در مورد زنی است که بعد از مرگ خواهرش برای رهایی از اندوه به کتابخوانی رو می آورد و تصمیم می گیرد که به مدت یک سال هر روز یک کتاب بخواند و نقد آن کتاب ها را هم بنویسد. با خودم گفتم پس من تنها دیوانه عالم نیستم.نینا می گفت یک سال است که دارم سوپ زندگی ام را هم می زنم. و می گفت کتابخوانی گریز از زندگی نیست، گریز به زندگی است. روی جلد کتاب نوشته بود: هر کس به ادبیات پناه برده باشد این کتاب را درک می کند. و حقیقتاً هم همین طور است. هر آدم کتابخوانی از مطالعه کتاب تولستوی و مبل بنفش لذت می برد. من هم روی مبل سبز، تجربه هایی شبیه نینا روی مبل بنفش داشته ام. به کشور های مختلف سفر کرده ام و در دوره های گوناگون تاریخی، در گذشته و آینده زندگی کرده ام.