ما مثل طایفه و گروهی هستیم که رییس خود را حبس نموده است و رد بلایا خود تصمیم جنگ و یا صلح را اتخاذ میکند. خودمان کرده ایم و اجازه نمی دهیم بیاید و قضایا را حل کند، با اینکه می دانیم اگر بیاید میتواند مشکلات را حل کند ولی باز او را محبوس کرده ایم. بنابر این اگر میلیون ها نفر هم موافق باشند، او مثل شخص وحید و تنهاست که هیچ یاور و ناصر و معینی ندارد. زیرا ما رد بیداری درست به وظیفه خود عمل نمیکنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجد به جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد از خواب بیدار می شود و مشغول تهجد می گردد ولی اگر توفیق نباشد چنانچه بیدار هم شود از آنها بهره نمیبرد.

به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیه الله العظمی بهجت (ره)