آنگاه که سلاطین ستم بر پیکر استوره حق

اسب می تازاندند

زمین ضجه میزد

 و یزید میخندید و صدای ابلیس بود که می پیچید در باد

یزیدیان کنون هم بزم دارند در محرم هر روز

میبینمشان در خیابان

که راه میروند بر خون عاشوراییان

آری

کربلا همین جاست

اما این دشت

کربلای فراموشیهاست

عباس و حسین و زینب را

نمی شناسد کسی و سالهاست در این حوالی

جز زوزه باد صدای ابلیس می آید

و دیگر هیچ...

                                                       فاطمه زارع خلیلی